De eerste week

Het is zondag 2 februari 2014 en de reis naar Costa Rica kan eindelijk beginnen! Om 7 uur rijden we (Pap, mam, Lara en Julie) naar Dusseldorf om daar in te checken en nog even wat te drinken voordat ik vertrek. Althans dat was het plan, het verliep toch even iets anders....

We (de andere mensen die stage gaan lopen in Costa Rica) hebben 1,5 uur lang op het vliegveld van het kastje naar de muur gelopen om toch nog het vliegtuig in te mogen. Vanuit de stichting die onze stage regelt hadden wij een uitnodiging gekregen om binnen 90 dagen een voetbalschool in Nicaragua te bezoeken. Dit was volgens de stichting voldoende bewijs om een touristenvisum te krijgen. Eenmaal bij het inchecken aangekomen bleek dat dus niet zo te zijn. Hierdoor moesten we een vliegticket op de luchthaven kopen naar Nicaragua anders mochten we niet mee. Een rustig afscheid zat er dus niet in, want een aantal voor het boarden konden we pas door de douane. Ik heb nog nooit zoveel stress gehad op een luchthaven en hoop het ook niet meer mee te maken. Eenmaal in het vliegtuig verliep alles vlekkeloos, het was een reis van in totaal 18 uur, die via de luchthaven in Atlanta in San Jose eindigde. In het vliegtuig heb ik nog 4 films gekeken (The Butler, Rush, Horrible bosses, We're the Millers).

Zondag avond zijn we dus aangekomen (we hebben 7 uur in de tijd terug gereisd dus het was nog steeds zondag). Op het vliegveld werden we goed ontvangen door de leden van ISOP. Een gedeelte van de groep ging meteen door naar een andere plaats in Costa Rica en Kristy, Mike, Juanita en ik bleven in San Jose. Even later maakte de rest kennis met hun gastgezin (mijn gastgezin was ons mee komen ophalen). Die avond ben ik meteen naar bed gegaan want ik was helemaal gebroken.

De volgende ochtend was ik al om half 8 (lokale tijd) wakker. Het begon meteen goed, want als ontbijt kreeg ik Gallo Pinto! Dit is een mix van bruine bonen met rijst en ei en natuurlijk allerlei lekkere kruiden. Hierna hadden we al meteen onze eerste Spaanse les. Na deze les kenden we al een aantal echte 'Tico' woorden (dit zijn woorden die ze vooral in Costa Rica gebruiken). De woorden als mamasita en puta mogen daarbij natuurlijk niet ontbreken. Na de les zijn we naar Guadalupe gegaan, dit is een 'stadje' wat tussen Purral (de plaats waar ik woon) en San Jose. De rest van de week ben ik wel bijna elke avond (op donderdag vrijdag en zaterdag na) vroeg naar bed gegaan. Ik had toch nog meer last van het tijdsverschil als dat ik dacht. De rest van de week hebben we ook elke dag 2 uur Spaanse les, en dit zal de komende weken gelukkig ook zo doorgaan. Want in het gastgezin spreken we geen andere taal dan Spaans. En dit is buiten de deur ook het geval, want (gelukkig) spreekt hier bijna niemand Engels.

Op dinsdag hebben we de stad San Jose algemeen verkend, we zijn naar een aantal belangrijke plaatsen gelopen en het lijkt erg veel op Noord-Amerika qua uitstraling. Het stratensysteem zijn allemaal blokken. Je hebt dan calle 1,3,5 etc. aan de oostkant en 2,4,6 etc. aan de westkant gescheiden door Calle Central, Envinado zijn de namen voor de straten die van het noorden naar het zuiden lopen. De eerste dagen heeft Leon (een jongen die 2 jaar geleden stage heeft gelopen in Costa Rica en er nu voor een half jaar woont) ons rondgeleid en ons alles laten zien (Leon woont ook bij het gastgezin waar ik woon). Woensdag zijn Kristy, Mike, Juanita en ik zelf op de touristen tour gegaan in San Jose. De stad heeft niet zoveel te bieden en volgens de Tico's (zo noemen de Costa Ricanen zichzelf) is het het lelijkste wat Costa Rica te bieden heeft. Op donderdag zijn we voor het eerst naar de voetbalschool geweest om daar een kijkje te nemen. Het veld lag er goed bij en de gemeente had die dag ook toestemming geven om zaterdag weer te beginnen met trainingen. Want de schoolkinderen hadden de afgelopen maanden ZOMERvakantie. Hier zijn regen en geen regenseizoenen, de temperatuur is altijd ongeveer gelijk, het enige verschil is dat het sommige maanden meer regent dan andere. Donderdag heb ik niet meer zoveel gedaan want ik heb de halve dag boven de WC gehangen omdat het toch geen drinkwater is wat uit de kranen komt... Op vrijdag zijn we naar het bedrijf van de president van de voetbalschool geweest. Dit was ook een erg leuke ontmoeting. 's Avonds zijn we naar een rustig barretje geweest waar ze (volgens mij als enige) geen Reggaeton draaien. Hier hadden ze alleen maar literglazen bier. Je kon er ook voor kiezen om het te mixxen met tequilla en zout, zo'n literglas kost omgerekend €3. Die avond hebben we het niet laat gemaakt want de volgende ochtend werden we om half 8 verwacht op de voetbalschool.

Het was echt een super leuke ochtend, de eerste trainingen van het seizoen. Om 8 uur begonnen de kinderen van 5 tot 12 jaar en dit duurde tot 10. Vanaf 10 uur kwamen de kinderen van 12 tot 18 jaar of iets ouder. Deze training vond ik het leukste omdat we alleen partijtje hadden gedaan en ik eindelijk na bijna een jaar ook weer een keer heb kunnen voetballen. De zaterdag avond werd wel een late :)!! We zijn met een 'piratentaxi' naar een discotheek gegaan (een piratentaxi is hetzelfde als een zwarte taxi alleen zijn er hier veeeel meer dan bij ons). De chauffeur zat rustig een jointje te roken en Leon en Nomo (een vriend uit Purral) zaten samen voorin op de bij-rijdersstoel. Mike, Kristy en ik zaten op de achterbank. In deze club werd wel dansmuziek gedraaid. We zijn toen iets na half weer in een echte taxi gestapt, niet naar huis maar naar een apart dorp waar alleen maar kroegen en eet gelegenheden zijn. Na el sarpe (het laatste biertje) zijn we weer met taxi naar huis gegaan.

Op zondag zijn we met een busrit die 2 uur duurde naar Jaco gegaan. Dit is een strand aan de westkust (Pacifische zee) van Costa Rica. Er waren hoge golven en een surfwedstrijd. We hebben lekker op het strand gelegen en even uitgerust van een drukke week. Op het laatst van de dag zijn we nog lekker gaan uiteten want het was Mike zijn laatste dag in Costa Rica. Hij is op maandag weer door gaan reizen naar Nicaragua waar hij een voetbalschool gaat opzetten. Op de terugweg is nog iets ergs gebeurd. Toen we in de bus zaten had ik namelijk mijn telefoon nog, en deze is gestolen (waarschijnlijk gezakkenrold) tussen het uitstappen van de bus en het instappen bij de taxi. Ik heb nu dus helaas geen telefoon.

Voor de rest gaat alles goed hier en de foto's van de uitstapjes komen ook snel online!

Ciao y Pura Vida!!